Nynorskordboka
disippel
noun masculine
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
| ein disippel | disippelen | disiplar | disiplane |
Etymology
av latin discipulus ‘læregut, fylgjesvein’Senses and Example Sentences
- tilhengjar av ein som forkynner ei ny lære;
Example
- Jesus og dei tolv disiplane
- person som har ein annan som førebilete og er sterkt påverka av han eller ho
Example
- vere ein disippel av Rembrandt;
- trenaren omtaler disippelen sin som eit allsidig idrettstalent