Nynorskordboka
disfavør
noun masculine
singular | plural | ||
---|---|---|---|
indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
ein disfavør | disfavøren | disfavørar | disfavørane |
Etymology
frå engelsk; av dis-Set phrases
- i disfavør avtil ulempe eller skade for
- maktforholda i landet vart endra i disfavør av demokratiet
- i nokon sin disfavørtil ulempe eller skade for nokon
- avgjerda gjekk i min disfavør