Bokmålsordboka
blidgjøre
verb
infinitive | present | past | present perfect | imperative |
---|---|---|---|---|
å blidgjøre | blidgjør | blidgjorde | har blidgjort | blidgjør! |
perfect participle | present participle | |||
---|---|---|---|---|
masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
blidgjort + noun | blidgjort + noun | den/det blidgjorte + noun | blidgjorte + noun | blidgjørende |
Senses and Example Sentences
gjøre blid (2)
Example
- de prøver å blidgjøre henne