Bokmålsordboka
bekkenbein, bekkenben
noun neuter
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
| et bekkenbein | bekkenbeinet | bekkenbein | bekkenbeinabekkenbeinene |
| et bekkenben | bekkenbenet | bekkenben | bekkenbenabekkenbenene |
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
| et bekkenbein | bekkenbeinet | bekkenbein | bekkenbeinabekkenbeinene |
| et bekkenben | bekkenbenet | bekkenben | bekkenbenabekkenbenene |