Bokmålsordboka
framsnakke, fremsnakke
verb
infinitive | present | past | present perfect | imperative |
---|---|---|---|---|
å framsnakke | framsnakker | framsnakka | har framsnakka | framsnakk! |
framsnakket | har framsnakket | |||
å fremsnakke | fremsnakker | fremsnakka | har fremsnakka | fremsnakk! |
fremsnakket | har fremsnakket | |||
perfect participle | present participle | |||
---|---|---|---|---|
masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
framsnakka + noun | framsnakka + noun | den/det framsnakka + noun | framsnakka + noun | framsnakkende |
framsnakket + noun | framsnakket + noun | den/det framsnakkede + noun | framsnakkede + noun | |
den/det framsnakkete + noun | framsnakkete + noun | |||
fremsnakka + noun | fremsnakka + noun | den/det fremsnakka + noun | fremsnakka + noun | fremsnakkende |
fremsnakket + noun | fremsnakket + noun | den/det fremsnakkede + noun | fremsnakkede + noun | |
den/det fremsnakkete + noun | fremsnakkete + noun |
Senses and Example Sentences
snakke positivt om person som ikke er til stede;
motsatt baksnakke