Nynorskordboka
vilt
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit vilt | viltet | vilt | vilta |
Походження
frå lågtysk; substantivert av inkjekjønnsforma av villЗначення та вживання
særleg kollektivt: dyr som ein driv jakt eller fangst på
Приклад
- det var mykje meir vilt i skogen og på fjellet før;
- småvilt;
- storvilt
- i overført tyding:
- kjenne seg som jaga vilt – kjenne seg forfølgd