Nynorskordboka
sær
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| sær | sært | sære | sære |
| ступені порівняння | ||
|---|---|---|
| вищий | найвищий неозначена форма | найвищий означена форма |
| særare | særast | særaste |
Походження
norrønt sér, opphavleg ‘for seg, særskild’, dativ av refleksivt pronomen sikЗначення та вживання
- som merkjer seg ut;eigen, rar;spesiell
Приклад
- det var eit sært tilfelle;
- ha sære meiningar;
- vere sær av seg
- vanskeleg og gjere til lags;furten, grinete
Приклад
- vere sær og vanskeleg
- brukt som adverb: for seg sjølv;særskilt, utskilt
Приклад
- eg kan ikkje få det sær;
- leggje noko sær