Nynorskordboka
synkope
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein synkope | synkopen | synkopar | synkopane |
Походження
frå gresk ‘samanslåing’, av syn- og kope ‘slag’; jamfør syn-Значення та вживання
- i musikk: samandraging av eit tungt og eit tonelett taktslag slik at vekta kjem til å liggje på det lette taktslaget
- i språkvitskap: det at ein lyd eller ei staving fell bort inne i eit ord, til dømes i uttala ‘universtet’ for ‘universitet’;jamfør apokope