Nynorskordboka
spøkje, spøke
spøkja, spøka
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å spøkaå spøke | spøker | spøkte | har spøkt | spøk! |
| å spøkjaå spøkje | spøkjer |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| spøkt + іменник | spøkt + іменник | den/det spøkte + іменник | spøkte + іменник | spøkande |
| spøkjande | ||||
Походження
frå lågtysk; av spøkЗначення та вживання
Приклад
- det spøkjer der i huset;
- den døde spøkjer der om nettene
- vere til stades;dukke opp
Приклад
- noko spøkjer i tankane
- drive med spøk;fjase, skjemte
Приклад
- dei spøkte og lo
Фіксовані вирази
- ikkje til å spøkje medikkje god å kome ut for
- spøkje forvere fare for;
sjå stygt ut- det spøkjer for kornhausten