Nynorskordboka
bløme
bløma
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å blømaå bløme | blømer | blømde | har blømt | bløm! |
| blømte |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| blømd + іменник | blømt + іменник | den/det blømde + іменник | blømde + іменник | blømande |
| blømt + іменник | den/det blømte + іменник | blømte + іменник | ||
Походження
av blom (2Значення та вживання
- stå med utsprungne blomar;
Приклад
- heggen blømer i juni
- vere livskraftig og i utvikling;
Приклад
- kulturlivet blømer
- vere raud;lyse raudt
Приклад
- skyene blømer
Фіксовані вирази
- bløme avslutte å bløme (etter at blomane har visna)
- magnoliaen er i ferd med å bløme av
- bløme framvekse fram
- nye idear som blømde fram
- bløme opp
- kome i kraftig vekst;
vekse fram- algar som blømer opp om sommaren;
- turismen blømde opp
- kome i ein tilstand av trivsel, velvære eller liknande
- ho blømde opp når ho fekk vere med i arbeidet