Nynorskordboka
slutt 1
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein slutt | slutten | sluttar | sluttane |
Походження
frå lågtysk; jamfør slutteЗначення та вживання
- det at ein tilstand held opp;
Приклад
- dagen lid mot slutten;
- filmen hadde ein trist slutt
- siste del;
Приклад
- drikke slutten av brennevinet
Фіксовані вирази
- gjere/få slutt påfå til å stanse
- gjere slutt på konflikten;
- kommunikasjonen mellom partane fekk slutt på problema
- ta sluttslutte å eksistere
- pengane tok slutt;
- krigen tok slutt
- til siste sluttheilt til det ikkje er meir (tid) att;
heilt til endes- dei kjempa til siste slutt
- til sluttved enden av eit forløp;
til sist- til slutt var det ikkje meir pengar att