Nynorskordboka
rugge
rugga
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å ruggaå rugge | ruggar | rugga | har rugga | rugg!rugga!rugge! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| rugga + іменник | rugga + іменник | den/det rugga + іменник | rugga + іменник | ruggande |
Походження
norrønt ruggaЗначення та вживання
Приклад
- båten rugga;
- sitje og rugge i stolen;
- ho har rugga barnet i søvn
- få til å flytte seg;rikke (1), lee på
Приклад
- rugge ein stein
- gå med voggande gang
Приклад
- han kom ruggande