Nynorskordboka
ratifisere
ratifisera
дієслово
інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
---|---|---|---|---|
å ratifiseraå ratifisere | ratifiserer | ratifiserte | har ratifisert | ratifiser! |
дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
---|---|---|---|---|
чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
ratifisert + іменник | ratifisert + іменник | den/det ratifiserte + іменник | ratifiserte + іменник | ratifiserande |
Походження
frå latin, av ratus ‘fastsett, gyldig’ og facere ‘gjere’Значення та вживання
om øvste styringsorganet i ein stat: godkjenne eller stadfeste ei internasjonal avtale
Приклад
- traktaten vart ratifisert i kongeleg resolusjon