Nynorskordboka
bevilling
іменник жіночий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ei bevilling | bevillinga | bevillingar | bevillingane |
Вимова
bevilˊlingПоходження
gjennom bokmål; frå lågtyskЗначення та вживання
løyve (1, 2) frå offentleg styresmakt til å drive ei viss verksemd;
Приклад
- få bevilling som advokat;
- søkje om bevilling til å servere alkohol