Nynorskordboka
overrumple
overrumpla
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å overrumplaå overrumple | overrumplar | overrumpla | har overrumpla | overrumpl!overrumpla!overrumple! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| overrumpla + іменник | overrumpla + іменник | den/det overrumpla + іменник | overrumpla + іменник | overrumplande |
Походження
etter tysk, opphavleg ‘brått falle over ein med larm’; jamfør rumleЗначення та вживання
kome brått og uforvarande på;
Приклад
- overrumple fienden;
- spørsmålet overrumpla henne
- brukt som adjektiv:
- ein overrumplande effekt