Nynorskordboka
overlegen
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| overlegen | overlegeoverlegent | overlegne | overlegne |
Походження
frå lågtysk, opphavleg ‘som ligg oppe på motstandaren i ein brytekamp’Значення та вживання
Приклад
- ho var heilt overlegen i alt
- som har store tankar om seg sjølv;hoven, innbilsk, sjølvgod
Приклад
- ein overlegen fyr