Nynorskordboka
oppstuss
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit oppstuss | oppstusset | oppstuss | oppstussa |
Походження
av lågtysk upstutzig ‘som støyter imot’; jamfør stuss (1Значення та вживання
stor merksemd;
bråk, oppstyr, uro
Приклад
- det vart mykje oppstuss kring denne saka;
- dei lagde veldig oppstuss;
- eg ville ikkje ha alt dette oppstusset