Nynorskordboka
objekt
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit objekt | objektet | objekt | objekta |
Походження
frå latin, av objicere ‘kaste, setje noko framfor ein’Значення та вживання
- i filosofi: ting eller hending som ligg til grunn for ei førestilling;til skilnad frå subjekt (1)
- emne, føremål for ei handling eller verksemd
- som etterledd i ord som
- investeringsobjekt
- skatteobjekt
- i grammatikk: setningsledd som uttrykkjer den eller det som verbalhandlinga er retta mot, til dømes ‘avisa’ i ‘mor les avisa’
Фіксовані вирази
- direkte objektsetningsledd som uttrykkjer den eller det som verbalhandlinga er retta mot
- i setninga ‘ho kjøpte ny bil’ er ‘ny bil’ det direkte objektet
- formelt objekttrykklett ‘det’ som fungerer som objekt i ei setning
- i setninga ‘du må ta det med ro’ er ‘det’ formelt objekt
- indirekte objektsetningsledd som uttrykkjer den eller det som verbalhandlinga skjer til gagn eller skade for
- i setninga ‘eg gav jenta ei bok’ er ‘jenta’ indirekte objekt