Nynorskordboka
moment 1
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit moment | momentet | moment | momenta |
Вимова
momenˊtПоходження
frå latin , av movere ‘setje i rørsle’; jamfør norrønt momentaЗначення та вживання
- i fysikk: verknad av ei kraft på ein lekam
Приклад
- det er mange moment som spelar inn;
- sløyfe eit vesentleg moment i skildringa
- som etterledd i ord som
- faremoment
- irritasjonsmoment