Nynorskordboka
legitimere
legitimera
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å legitimeraå legitimere | legitimerer | legitimerte | har legitimert | legitimer! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| legitimert + іменник | legitimert + іменник | den/det legitimerte + іменник | legitimerte + іменник | legitimerande |
Походження
gjennom tysk og fransk; frå mellomalderlatinЗначення та вживання
gjere lovleg;
godtgjere at noko er rettkome
Приклад
- legitimere ei handling;
- legitimere ein urett
Фіксовані вирази
- legitimere segprove identiteten sin med legitimasjon (2)