Nynorskordboka
korrespondere
korrespondera
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å korresponderaå korrespondere | korresponderer | korresponderte | har korrespondert | korresponder! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| korrespondert + іменник | korrespondert + іменник | den/det korresponderte + іменник | korresponderte + іменник | korresponderande |
Походження
gjennom tysk og fransk, frå mellomalderlatin correspondere, av latin con- og respondere ‘svare’; jamfør ko-Значення та вживання
Приклад
- dei korresponderte med folk frå heile landet
- om samferdselsmiddel: gå slik at rutetidene høver saman
Приклад
- bussen korresponderer med ferja
- svare til kvarandre;
Приклад
- dette korresponderer dårleg med det du sa i går
Фіксовані вирази
- korresponderande medlemmedlem utan fulle rettar