Nynorskordboka
konjugasjon
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein konjugasjon | konjugasjonen | konjugasjonar | konjugasjonane |
Походження
frå latin ‘(ord)skyldskap’; jamfør konjugereЗначення та вживання
Приклад
- verb av første konjugasjon
- i biologi: ein type kjønna formeiring hos visse eincella organismar