Nynorskordboka
kollbytte, kollbøtte
іменник жіночий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ei kollbøtte | kollbøtta | kollbøtter | kollbøttene |
| ei kollbytte | kollbytta | kollbytter | kollbyttene |
Походження
av fransk culbute, av cul ‘bakpart’ og buter ‘snuble’; påverka av koll (1Значення та вживання
- det å rulle rundt (med hovudet eller framparten først);det å stupe kråke
Приклад
- slå baklengs kolbytte;
- bilen gjorde kollbytte og vart liggjande med hjula i vêret
- i overført tyding: brå omvelting eller endring
Приклад
- dei tilsette gjorde kolbytte og nekta å gå med på planen