Nynorskordboka
klinge 2
klinga
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å klingaå klinge | kling | klang | har klunge | kling! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| klungen + іменник | klunge + іменник | den/det klungne + іменник | klungne + іменник | klingande |
Походження
norrønt klingja ‘ringje med klokke’; frå lågtyskЗначення та вживання
- gje klang;lyde melodisk
Приклад
- klokka klang;
- instrumenta kling i lag
- om røyst, lyd: tone eller lyde reint eller klart
- brukt som adjektiv
- ein klingande latter
- ha ein viss språktone
Приклад
- klingande hallingmål
- høyrast ut som;gje inntrykk av
Приклад
- det kling russisk
- lyde særmerkt eller slåande
Приклад
- eit namn som kling godt
Фіксовані вирази
- klingande mynt