Nynorskordboka
ironi
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein ironi | ironien | ironiar | ironiane |
Походження
gjennom latin ironia; frå gresk eironeia ‘tilskaping, ironi’Значення та вживання
uttrykksmåte der ein med fin spott seier det (stikk) motsette av det ein meiner, men slik at den eigenlege meininga skin igjennom
Приклад
- med sin flengjande kritikk og fine ironi hudfletta han motstandarane
Фіксовані вирази
- skjebnens/lagnadens ironinoko uventa som ser ut til å hende for å spele nokon eit puss