Nynorskordboka
artikulere
artikulera
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å artikuleraå artikulere | artikulerer | artikulerte | har artikulert | artikuler! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| artikulert + іменник | artikulert + іменник | den/det artikulerte + іменник | artikulerte + іменник | artikulerande |
Вимова
artikuleˊreПоходження
av latin articulare opphavleg ‘dele opp i ledd’; samanheng med artikkelЗначення та вживання
uttale språklyd (slik eller slik);
forme språklyd
Приклад
- hallomannen artikulerer orda tydeleg
Фіксовані вирази
- artikulere seguttrykkje seg; gje uttrykk for det ein meiner