Nynorskordboka
førebyggje, førebygge
førebyggja, førebygga
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å førebyggaå førebygge | førebygger | førebygde | har førebygd | førebygg! |
| har førebygt | ||||
| å førebyggjaå førebyggje | førebyggjer | har førebygd | ||
| har førebygt |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| førebygd + іменник | førebygd + іменник | den/det førebygde + іменник | førebygde + іменник | førebyggande |
| førebygt + іменник | ||||
| førebygd + іменник | førebyggjande | |||
| førebygt + іменник | ||||
Походження
frå tysk; av føre-Значення та вживання
hindre (noko uheldig) frå å hende;
ta rådgjerder mot på førehand;
motarbeide føreåt
Приклад
- førebyggje ulykker
- brukt som adjektiv
- førebyggjande arbeid