Nynorskordboka
forville
forvilla
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å forvillaå forville | forvillarforviller | forvilte | har forvilt | forvill! |
| forvillar | forvilla | har forvilla | forvill!forvilla!forville! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| forvilt + іменник | forvilt + іменник | den/det forvilte + іменник | forvilte + іменник | forvillande |
| forvilla + іменник | forvilla + іменник | den/det forvilla + іменник | forvilla + іменник | |
Походження
frå lågtysk; av for- (2 og villЗначення та вживання
Фіксовані вирази
- forville seg
- gå seg bort, fare vill (1);
hamne på feil stad- sauen forvilla seg inn på eit kjøpesenter;
- vi forvillar oss uti myrområde;
- ho har forvilla seg inn i feil yrke
- om dyr og planter: bli vill (1)(etter å ha vore tam eller dyrka)
- krokusen har forvilla seg frå gamle hagar