Nynorskordboka
fordøme, fordømme
fordøma, fordømma
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å fordømaå fordøme | fordømer | fordømde | har fordømt | fordøm! |
| fordømte | ||||
| å fordømmaå fordømme | fordømmer | fordømde | ||
| fordømte |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| fordømd + іменник | fordømt + іменник | den/det fordømde + іменник | fordømde + іменник | fordømande |
| fordømt + іменник | den/det fordømte + іменник | fordømte + іменник | ||
| fordømd + іменник | den/det fordømde + іменник | fordømde + іменник | fordømmande | |
| fordømt + іменник | den/det fordømte + іменник | fordømte + іменник | ||
Походження
norrønt fordǿma; frå lågtyskЗначення та вживання
- i religiøst mål: dømme til evig straff
- brukt som substantiv
- dei fordømde
- halde for mindreverdig;ta avstand frå;kritisere, klandre
Приклад
- fordøme alt vald
Фіксовані вирази
- fordøme seg på