Nynorskordboka
ansikt
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit ansikt | ansiktet | ansikt | ansikta |
Походження
gjennom bokmål; frå lågtysk , opphavleg ‘det ein ser på’Значення та вживання
Фіксовані вирази
- ansikt til ansiktrett imot kvarandre
- stå ansikt til ansikt
- miste ansiktoppleve (offentleg) skam
- opp i ansiktettil ein annan på ein beintfram måte
- lyge ein rett opp i ansiktet;
- ho ler han opp i ansiktet
- redde ansiktunngå tap av prestisje
- skjere ansiktlage stygge grimasar
- slag i ansiktetsterk, uventa krenking
- situasjonen er ein tankevekkjar, eit slag i ansiktet
- vise sitt sanne ansiktvise kva ein eigenleg vil eller kva for eigenskapar eller synspunkt ein har