Nynorskordboka
eigenrådig, eigenrådug
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| eigenrådig | eigenrådig | eigenrådige | eigenrådige |
| eigenrådug | eigenrådug | eigenråduge | eigenråduge |
Значення та вживання
som følgjer sin eigen vilje utan å ta imot råd frå andre;
Приклад
- ein eigenrådig og uforsonleg mann
- brukt som adverb
- handle eigenrådig