Bokmålsordboka
tur 1
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en tur | turen | turer | turene |
Походження
gjennom fransk; fra gresk tornos ‘sirkel’Значення та вживання
- plass i rekkefølge
Приклад
- passe sin tur i køen;
- stå for tur;
- gå etter tur
- kortere eller lengre reise, ferd, utflukt
Приклад
- ta en tur til byen, til fjells, utenlands;
- gå på tur;
- tur-retur eller tur og retur – fram og tilbake;
- bytur, fottur, skitur, utenlandstur
Приклад
- komme i tur med noe;
- komme ut av tur med noe
- avgrenset del av dans
Приклад
- lære alle turene i reinlender
Фіксовані вирази
- i sin turpå et visst tidspunkt
- i tur og ordeni rekkefølge