Bokmålsordboka
stamme 1
іменник чоловічий
однина | множина | ||
---|---|---|---|
неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
en stamme | stammen | stammer | stammene |
Походження
lavtysk; beslektet med stå (3Значення та вживання
- den delen av et tre som forbinder rot og grener
- i språkvitenskap: den delen av et ord som er igjen når eventuelle bøyningsendelser er fjernet
- hoveddel, kjerne (1, 2)
Приклад
- bygge opp en stamme av dyktige fagfolk;
- disse spillerne utgjør stammen i laget
Приклад
- germanske stammer
- bestand (1 av dyre- eller planteart
- etterledd i ord som
- torskestamme
- viltstamme
Фіксовані вирази
- stammens hylkrigsrop; uttrykk for samhørighet