Bokmålsordboka
beinmarg, benmarg
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en beinmarg | beinmargen | beinmarger | beinmargene |
| en benmarg | benmargen | benmarger | benmargene |
Значення та вживання
marg (1, 1) i knoklenes hulrom hos dyr og mennesker
Приклад
- slurpe i seg beinmarg;
- donere beinmarg