Bokmålsordboka
orgel
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| et orgel | orgelet | orgelorgler | orglaorglene |
Походження
gjennom tysk; fra middelalderlatin , opprinnelig ‘instrument som består av organer’, dvs. piperЗначення та вживання
instrument der tonene dannes ved at luft blåses fra belger gjennom piper, og som en spiller på ved hjelp av manualer (1 og pedaler
Приклад
- hun spiller orgel på gudstjenestene
- som etterledd i ord som
- elorgel
- husorgel
- kirkeorgel