Bokmålsordboka
oppriktig
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| oppriktig | oppriktig | oppriktige | oppriktige |
Походження
fra lavtysk ‘opprett, rett ut’Значення та вживання
ærlig, sannferdig, ekte
Приклад
- en oppriktig person;
- mene noe helt oppriktig
Фіксовані вирази
- oppriktig taltærlig talt, for å si det rett ut