Bokmålsordboka
magnetisk
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| magnetisk | magnetisk | magnetiske | magnetiske |
Походження
fra latinЗначення та вживання
- som har magnetisme (1);som gjelder magneter og magnetisme
Приклад
- magnetisk jernmalm
- i overført betydning: dragende, uimotståelig
Приклад
- et magnetisk blikk
Фіксовані вирази
- magnetisk feltområde der det virker magnetiske krefter
- magnetisk polsted nær den geografiske sørpolen eller nordpolen der magnetfeltet går vinkelrett ned mot jordoverflaten og en kompassnål vil svinge fritt