Bokmålsordboka
lærling
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en lærling | lærlingen | lærlinger | lærlingene |
Походження
av tysk Lehrling, opprinnelig ‘elev’; jamfør lære (3Значення та вживання
person som læres opp i et håndverk og praktiserer yrket under oppsyn av arbeidsgiveren
- som etterledd i ord som
- håndverkslærling
- konditorlærling
- murerlærling