Bokmålsordboka
koloni
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en koloni | kolonien | kolonier | koloniene |
Походження
fra latin , av colere ‘dyrke’Значення та вживання
- landområde som en stat har erobret og utøver myndighet over, ofte langt unna sitt eget opprinnelige territorium
Приклад
- mange europeiske land hadde kolonier i Afrika;
- økonomisk utnytting av koloniene
- krets av landsmenn i utlandet;samfunn av nybyggere
Приклад
- den norske kolonien i Roma
- gruppe av personer med felles bakgrunn, interesser eller fag som er samlet på et sted
Приклад
- en koloni av bohemer og kunstnere
- sted der en gruppe personer er samlet for en (kort) tid
- som etterledd i ord som
- feriekoloni
- samling av dyr eller planter på et sted
Приклад
- store kolonier med sjøfugl
- sammenhengende samling av dyr utviklet fra ett individ gjennom ukjønnet formering
Приклад
- en koloni av koralldyr