Bokmålsordboka
instinkt
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| et instinkt | instinktet | instinktinstinkter | instinktainstinktene |
Походження
av latin instinctus ‘tilskyndelse’Значення та вживання
- medfødt anlegg for visse handlinger som ubevisst tjener bestemte formål;medfødt drift;naturlig tilbøyelighet
Приклад
- dyrets instinkt forteller det når det er fare på ferde;
- villreinen følger sitt instinkt og trekker mot været;
- handle på instinkt;
- mitt instinkt fortalte meg at ikke alt var som det skulle
Приклад
- han har et sikkert instinkt når det gjelder forretninger