Bokmålsordboka
fortie
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å fortie | fortier | fortia | har fortia | forti! |
| fortidde | har fortidd | |||
| fortiet | har fortiet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| fortia + іменник | fortia + іменник | den/det fortia + іменник | fortia + іменник | fortiende |
| fortidd + іменник | fortidd + іменник | den/det fortidde + іменник | fortidde + іменник | |
| fortiet + іменник | fortiet + іменник | den/det fortiede + іменник | fortiede + іменник | |
| den/det fortiete + іменник | fortiete + іменник | |||
Походження
av for- (2Значення та вживання
unnlate å nevne;
tie stille med
Приклад
- saken ble fortidd;
- fortie sannheten