Bokmålsordboka
forskjønne
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å forskjønne | forskjønner | forskjønna | har forskjønna | forskjønn! |
| forskjønnet | har forskjønnet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| forskjønna + іменник | forskjønna + іменник | den/det forskjønna + іменник | forskjønna + іменник | forskjønnende |
| forskjønnet + іменник | forskjønnet + іменник | den/det forskjønnede + іменник | forskjønnede + іменник | |
| den/det forskjønnete + іменник | forskjønnete + іменник | |||