Bokmålsordboka
særpreget, særprega
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| særprega | særprega | særprega | særprega |
| særpreget | særpreget | særpregede | særpregede |
| særpregete | særpregete | ||
Значення та вживання
Приклад
- snakke en særpreget dialekt;
- en særpreget personlighet