Bokmålsordboka
elektrisk
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| elektrisk | elektrisk | elektriske | elektriske |
Походження
av nylatin electricus, (vis) electrica ‘elektrisk (kraft)’, laget av den engelske fysikeren W. Gilbert, 1540–1603; opprinnelig gresk elektron ‘rav’Значення та вживання
- som frambringer, inneholder, leder eller drives av elektrisitet
Приклад
- elektrisk oppvarming;
- elektrisk lys;
- elektrisk ladning;
- elektrisk gjerde;
- elektriske artikler
- brukt som adverb:
- boligene varmes opp elektrisk
- i overført betydning: intenst, spent
Приклад
- stemningen var elektrisk;
- samspillet mellom de to var elektrisk
Фіксовані вирази
- elektrisk feltområde der elektriske krefter virker;
elektrisk kraftfelt - elektrisk fiskfisk som kan gi elektrisk støt
- elektrisk stolapparat for å henrette dødsdømte ved elektriske støt
- elektrisk støtbrå muskelsammentrekning og smertefølelse en får når det går elektrisk strøm gjennom kroppen