Bokmålsordboka
dilte
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å dilte | dilter | dilta | har dilta | dilt! |
| diltet | har diltet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| dilta + іменник | dilta + іменник | den/det dilta + іменник | dilta + іменник | diltende |
| diltet + іменник | diltet + іменник | den/det diltede + іменник | diltede + іменник | |
| den/det diltete + іменник | diltete + іменник | |||
Походження
av dille (2 og dalteЗначення та вживання
- trave (2, 1) smått og rolig
- følge uselvstendig og viljeløst etter noen;la seg føre med
Приклад
- komme diltende etter;
- hvorfor skal du alltid dilte etter meg?