Nynorskordboka
lov 1
substantiv hankjønn eller hunkjønn
kjønn | eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
hankjønn | ein lov | loven | lovar | lovane |
hokjønn | ei lov | lova | lover | lovene |
Opphav
frå dansk, av norrønt lǫg, fleirtal av lag, opphavleg ‘det som er fastsett’; jamfør leggje (6)Tyding og bruk
- rettsregel som er vedteken av styresmaktene i samsvar med grunnlov og sedvanerett
Døme
- bryte lova;
- vedta ei lov;
- i lovs form;
- lov om målbruk i offentleg teneste;
- heling er forbode etter lova
- som etterledd i ord som
- arbeidsmiljølov
- grunnlov
- offentleglov
- straffelov
- samling av rettsreglar som gjeld i eit land eller på eit saksområde
Døme
- gjeldande norsk lov;
- alle er like for lova;
- lov og rett;
- lov og orden
- vedtekt(er) for eit lag eller ein samskipnad
- som etterledd i ord som
- speidarlov
- setning eller formel som uttrykkjer eit forhold som på visse vilkår er konstant
Døme
- økonomiske lover;
- Parkinsons lov
- som etterledd i ord som
- lydlov
- naturlov
- tråleikslov
- tyngdelov
- brukt som adjektiv: lovleg, tillaten
Døme
- det er lov;
- det er ikkje lov å gjere det og det
Faste uttrykk
- lov og domrettargang
- bli fengsla utan lov og dom
- lovas lange armpolitiet, rettsvesenet
- dei vart innhenta av lovas lange arm