Nynorskordboka
halling 2
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein halling | hallingen | hallingar | hallingane |
Tyding og bruk
- person frå Hallingdal;
- akrobatisk solodans (særleg for menn) i ²⁄₄ eller ⁶⁄₈ takt med mange turar;
Døme
- danse halling
- musikk til halling (2, 2);
Døme
- spele ein halling