Nynorskordboka
einvis
adjektiv
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
einvis | einvist | einvise | einvise |
gradbøying | ||
---|---|---|
komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
einvisare | einvisast | einvisaste |
Opphav
jamfør vis (2Tyding og bruk
som handlar ut frå eigne overtydingar og ikkje lèt seg påverke av andre;
som er overbevist om at ein sjølv veit best;