Artikkelside

Nynorskordboka

dunk 2

substantiv hankjønn eller intetkjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
kjønneintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
hankjønnein dunkdunkendunkardunkane
inkjekjønneit dunkdunketdunkdunka

Opphav

jamfør norrønt dynkr ‘dunk, ståk’; av dunke

Tyding og bruk

  1. lyd av bank, kakk eller slag
    Døme
    • høyre ein dunk i veggen
  2. Døme
    • få ein dunk i ryggen