Artikkelside

Nynorskordboka

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein mann	mannen	menn	mennene

norrønt maðr, akkusativ mann

vaksen person av hankjønn;
mannfolk, kar (1, 1), fyr (1
Døme
- mognast frå gut til ung mann;
- eg kjenner ikkje den mannen;
- i styret sit det tre menn og to kvinner
person med eigenskapar som tradisjonelt har vore oppfatta som mandige
Døme
- ta motgangen som ein mann
mannleg ektemake;
ektemann
Døme
- mann og kone;
- miste mannen sin
brukt i tiltale
Døme
- skjerp deg, mann!
person som er med i eit idretts- eller arbeidslag, mannskap eller følgje
Døme
- ha ti mann i arbeid;
- alle mann på dekk!
- kjempe mann mot mann;
- vi var trøytte, alle mann
brukt i som etterledd i samansetningar og faste uttrykk: menneske, individ, person
Døme
- den vanlege mannen;
- det vart 1000 kr til manns
- - formann
  - meinigmann
  - nordmann
  - sidemann
  - talsmann
som etterledd i samansetningar som nemner ein mann (1) med omsyn til verv, tilhøyrsel eller liknande
- - målmann
  - forretningsmann
  - venstremann

gå mann av huse
gå ut alle som ein (for å vere med på noko)
gå ned med mann og mus
(om skip) søkke med alt om bord
i manns minne
så langt tilbake som folk kan hugse
krevje sin mann
gjere det naudsynt å trå til med full kraft;
jamfør krevje si kvinne
det kravde sin mann å drive garden
mann og mann imellom
frå den eine til den andre;
mannimellom
mannen i gata
typisk representant for folket;
folk flest
manns mål
mannemål
vere mann for sin hatt
gjere seg gjeldande;
kunne klare seg sjølv
vere mann for
vere i stand til;
greie